Met safety en security zitten veel bedrijven nog op eigen eiland

In een wereld waarin zo’n beetje alles en iedereen met elkaar verbonden is, is het eigenlijk gek dat veel fabrieken hun eigen terrein nog als een soort eiland in de oceaan beschouwen. Zeker als het om safety & security gaat, zijn alle bedrijven en de hele havengemeenschap gebaat bij meer openheid en samenwerking. Als je dit combineert met meer automatisering, profiteren alle betrokkenen daarvan, stellen Ferry Ditewig en Frank Kasel.

Ferry Ditewig werkt als business development manager bij buitengewoon Deltalinqs-lid Bosch Energy and Building Solutions. ‘Ik loop al enige jaren rond in de Rotterdamse industrie’, vertelt hij, ‘en het valt mij op dat veel bedrijven nog erg “op zichzelf zijn”. Natuurlijk houden ze rekening met omwonenden en buurbedrijven, maar van echte samenwerking en openheid is -– een uitzondering daargelaten – nauwelijks sprake. Ieder bedrijf heeft voor zichzelf de safety & security georganiseerd, op zijn eigen manier. Hoe je het terrein op kunt of mag, hoe je met incidenten omgaat en ga zo maar door. Maar je bent van elkaar afhankelijk. En als er bij jou iets mis gaat, hebben je buren er al snel last van. Stel je voor dat je de handen ineen zou slaan op dit gebied? Met die gedachte zijn we samen met Deltalinqs, de overheid en de hulpdiensten aan de slag gegaan.’

Frank: ‘Met Ferry’s constatering ben ik het eens. Safety heeft een grote ontwikkeling doorgemaakt in Rotterdam, hoewel daar ook nog wel wat te verbeteren valt. Op securitygebied kunnen we nog heel veel leren, ook van elkaar. Het is jammer dat we wat dat betreft niet opener zijn. We moeten meer informatie met elkaar delen en het taboe van securitymissers moet er echt af. In een hechte gemeenschap als het HIC moeten we over onze schaduw en schaamte heenstappen. Willen we een aantrekkelijk gebied blijven, dan moeten we wel meer informatie met elkaar delen; we hebben helaas al de ervaring dat het stilleggen van één bedrijf gevolgen heeft voor de hele haven. Veel van dit soort incidenten creëren ook nog eens een negatief imago. Op ”safety”-onderwerpen delen we onderling vrij veel, op securitygebied kan het beter. Onlangs nog publiceerde DCMR een rapport over cybersecurity onder brzo-bedrijven waaruit blijkt dat er echt veel meer aandacht nodig is voor digitale weerbaarheid. De grotere bedrijven zijn er verder in dan de kleinere. Ik vind dus dat zij moeten helpen om hierin vooruitgang te boeken. Dat doen we onder andere binnen FERM, het programma om de digitale weerbaarheid van bedrijven in het Rotterdamse havengebied te vergroten.’

Bosch Energy and Building Solutions ontwikkelde een totaaloplossing voor BRZO- en ISPS-bedrijven, een smart operational solution. Deze oplossing biedt precies wat de naam aangeeft: een intelligente oplossing voor de operatie. Vanwege zijn modulaire opbouw kan een scala aan sensoren, tools en systemen geïntegreerd worden voor het effectief en snel afhandelen van meldingen. Eén van die tools is de incidentmanagementtool CrisisMaster waarmee u een incident, calamiteit of crisis snel en correct kunt afhandelen. CrisisMaster is volledig geautomatiseerd en begeleidt veiligheidsmedewerkers tijdens incidenten: het voorziet de operators van de benodigde informatie, geeft stapsgewijs aan welke acties ondernomen moeten worden, én verzorgt automatisch tijdige en volledige rapportages, zodat aan de BRZO-regelgeving voldaan wordt. Dat geldt tevens voor iedere GRIP-situatie. Papieren handboeken zijn hiermee volledig overbodig.

Meer digitalisering is namelijk een onafwendbare ontwikkeling en de bedrijven gaan er op hun eigen manier allemaal in mee. Toch kan het geen kwaad om op sommige gebieden wat meer samen op te trekken, vinden Ferry en Frank. ‘Daarbij denken we in eerste instantie aan een laagdrempelige en kleinschalige start, waarin we de calamiteitenbestrijding deels automatiseren. Want ook een heel grote transitie begint met een kleine stap. Alleen zijn we al een poosje onderweg en hebben we niet zoveel tijd meer. Wij nemen besluiten waar de jongeren van nu mee worden geconfronteerd; “de doden besluiten voor de levenden”, zei iemand mij eens. In onze tak van sport lopen we achter op veel andere sectoren. We hebben een ”oud” imago en tekort aan jongeren voor allerlei functies; dan zal je wel aantrekkelijk moeten zijn. We moeten dus ook meer vernieuwing en innovatie uitstralen in plaats van het imago van fossiele en oude economie’, zegt Frank. ‘Er gaat terecht veel aandacht uit naar de vergezichten in onze sector; denk aan autonoom varen of digital twins (een exacte virtuele kopie van de werkelijkheid, red.), maar daarbij wordt weleens vergeten om voldoende te investeren in modernisering van je secundaire processen. En juist daarin moet je óók innoveren’, vindt Ferry.

Wat dit systeem nou zo onderscheidend maakt, is dat ook allerlei externe bronnen op een slimme manier gekoppeld kunnen worden. Bronnen, die in eerste instantie niet direct met veiligheid of beveiliging te maken hebben, maar wel relevante informatie kunnen verstrekken. Denk bijvoorbeeld aan meteogegevens, chemiekaarten, wegafzettingen of andere geografische data. Maar ook social media features, werkroosters, sms- of Whatsapp-berichten kunnen gekoppeld worden aan het platform.

Met het automatiseren van de melding van een calamiteit, ook wel CIN-melding genoemd, wordt die eerste stap gezet, als het aan Ferry en Frank ligt. ‘Allereerst wil ik benadrukken dat elk bedrijf verantwoordelijk blijft en de zeggenschap houdt over zijn eigen terrein’, zegt Ferry stellig. ‘Maar je zorgt er wel voor dat je gezamenlijk snel en adequaat op een noodsituatie kunt reageren. Want op het moment dat er een calamiteit is en het bedrijfsnoodplan in werking treedt, komt het er nu in de huidige situatie nog op aan of mensen die het hooguit een paar keer geoefend hebben, alle juiste beslissingen nemen. Om welke gevaarlijke stoffen gaat het en wie moeten worden geïnformeerd? Wie krijgen toegang tot het terrein? Staat de BHV-organisatie paraat? Allemaal beslissingen die je onder grote tijdsdruk moet nemen. Waarom zou je de foutmarge niet verkleinen door een groot gedeelte hiervan te automatiseren? Ik vind het vreemd dat je in een tijd waarin al het eenvoudige handwerk zoveel mogelijk wordt geautomatiseerd, je cruciale safety & security-processen nog steeds door mensen laat uitvoeren.’ Frank vervolgt: ‘Daarom denken we aan een systeem voor de gehele havencommunity dat zonder kostbare tijd te verliezen ervoor zorgt dat bij een incident, automatisch de juiste noodscenario’s in gang worden gezet bij alle bedrijven die erbij betrokken zijn, dus inclusief de buurbedrijven van het bedrijf waar er een incident is. Dat is ook in het belang van de hulpdiensten. Met zo’n geautomatiseerd systeem zien zij meteen waar zij moeten zijn, welke aanrijroute het beste is, om welke gevaarlijke stof het gaat en in welke hoeveelheden. En je weet zeker dat je, in een stressvolle situatie, niets vergeet.’

Frank ziet het als een eerste stap in de verdere integratie en innovatie van securitysystemen. ‘We hebben dan op termijn een havencommunity die gezamenlijk de totale verantwoordelijkheid draagt voor safety & security. Overheden en hulpdiensten putten eveneens uit het online systeem voor alle relevante informatie. Veel efficiënter. Bedrijven hoeven niet meer elk voor zich het wiel uit te vinden op dit gebied. En je bent voorbereid op het oplopende personeelstekort doordat je een aantal taken hebt geautomatiseerd. Dat is een goede bijvangst, want door automatisering speel je mensen vrij die we heel hard nodig hebben om de grote energie- en grondstoffentransitie te maken!’